KÜSMEK...

Çocukken,
her çocuk gibi, küserdim. Arkadaşlarıma, anne-babama, kardeşlerime...
Dedem hariç...

Sonra unuturdum, küstüğümü, rezil olurdum...

Anladım ki,

unutkanların küsmemesi gerekiyor,
rezil olmamak için...

Anladığımdan beri bunu,
küsmüyorum kimseye...

Gördüm ki,

çok rahatmış, küsmeden yaşamak...

Ama,

intikamımı almayı severim.

"Herkesin hayrını korumak için biraz şerri olmalıdır" derdi,
rahmetli dedem...

Ruhu şad olsun...

Öyleya,

Kin, vefanın ikizidir.